Bycie na świeczniku oznacza znajdowanie się w takiej sytuacji, kiedy to jest się osobą publiczną, więc wszyscy zwracają na takiego człowieka uwagę. Być na świeczniku znaczy budzić powszechne zainteresowanie zarówno swoją osobą, jak i tym co się robi i jak się robi. Jeżeli ktoś jest na świeczniku, musi liczyć się z faktem, że wszyscy dookoła patrzą mu na ręce, że znajduje się pod tak zwanym obstrzałem opinii publicznej i że jest bardziej aniżeli pozostali narażony na krytykę. Człowiek znajdujący się na świeczniku musi zatem wykazywać się naprawdę dużą odpornością psychiczną. Nie może sobie również pozwolić na wiele rzeczy, na które mogą pozwolić sobie inni. Pewne zachowania po prostu takim osobom nie przystoją. Osoba będąca na świeczniku musi bardzo liczyć się również z wypowiadanymi przez siebie słowami. Musi zwracać baczną uwagę na to, w jakim towarzystwie się obraca i z kim się pokazuje. Rzutuje to również na jej rodzinę, która także musi – czy chce, czy nie – zachowywać się odpowiednio.

Świece potrzebują odpowiedniej oprawy. Dlatego właśnie ludzie wymyślili świeczniki. Świecznik jest przedmiotem, na którym można umieścić jedną świeczkę albo ich kilka. Historia świeczników jest bardzo ściśle powiązana z historią świec – kiedy pojawiły się świece, pojawiły się także i świeczniki. Było to w czasach jeszcze przed starożytnym Rzymem. Świeczniki wykonywane są z bardzo różnych materiałów, są to między innymi fajans, porcelana, miedź, mosiądz, brąz, szkło albo stal (materiał ten musi być niepalny). Ich kształty są bardzo zróżnicowane – od tych tradycyjnych, klasycznych po całkiem fikuśne czy bardzo nowoczesne. Rodzajów świeczników znamy kilka, zależy to od tego, na ile świeczek przeznaczony jest dany świecznik i czy jest to świecznik stojący, czy też wiszący. Jednym z najbardziej znanych i jednocześnie najbardziej oryginalnych świeczników jest bez wątpienia menora – czyli siedmioramienny świecznik żydowski, będący jednocześnie bardzo starym symbolem tego narodu i całego Judaizmu.