Tak zwany obraz nędzy i rozpaczy wszyscy chociaż raz widzieliśmy na swoje własne oczy. Bardzo różne rzeczy mogą się kryć pod tym określeniem – od w sumie drobiazgów traktowanych po trosze z przymrużeniem oka po sprawy naprawdę poważne, ciężkiego kalibru. W telewizji często pokazywane są tego typu obrazy, bardzo wstrząsające i cholernie oddziaływujące na wyobraźnię – to sytuacja, w jakiej znalazł się jakiś kraj po wyczerpującej wojnie, to ludzkie dramaty, to niekiedy i sytuacja zwierząt przetrzymywanych niby w schroniskach, ale w tak tragicznych warunkach, że ręce normalnie same opadają. O obrazach nędzy i rozpaczy mówimy też i na wesoło – w odniesieniu do naszych najmłodszych pociech, których pomysłowość naprawdę nie zna granic, a skutki ich zabaw często są takie, że zamiast ślicznego pokoiku dziecięcego ukazuje się naszym oczom prawdziwe pobojowisko. Z kolei dzieci wyglądają tak, że budzą w dorosłych uczucie litości pomieszane ze śmiechem, normalnie obraz nędzy i rozpaczy jak się patrzy.